Jest to schorzenie, które ma w medycynie bardzo dużo synonimów. Inaczej nazywane jest zespołem jelita drażliwego, cierpieniem kurczowym jelita grubego, kolopatią spastyczną. Kiedyś nazywano tą chorobę również nerwicą jelita grubego jednak obecnie odchodzi się w medycynie od pojęć związanych z nerwicą narządów. Wszelkie podane powyżej nazwy używane są zamiennie gdy chodzi o IBS. Jest to bardzo częsta choroba gdyż choruje na nią około dwadzieścia procent populacji czyli co piąty człowiek na ziemi. Schorzenie to jest niegroźne dla życia i zdrowia pacjenta, ale bardzo dokuczliwe. Nie ma żadnych groźnych następstw tej choroby. Część z objawów tej choroby przypomina poważne, organiczne schorzenia jelita grubego nawet raka jelita. Niedawno choroba ta była w ogóle nie rozpoznawana. Nie wiadomo czy nie występowała czy nie zwracano na jej objawy uwagi. lub nie wiązano ich w jeden zespół chorobowy. Objawy choroby podzielono według kryteriów Manninga. Pierwsze kryterium to bóle brzucha o charakterze kolkowym zlokalizowane w lewym dole biodrowym .Drugie kryterium dotyczy zmiany częstotliwości, rytmu oraz konsystencji wypróżnień. Rytm jest zależny od naszego stanu emocjonalnego stąd nazwa biegunka emocjonalna.
Następne kryterium o jakim pisze Manning to obecność śluzu w stolcu. Czasami przy dolegliwościach IBS wypróżnienie zawiera tylko gazy oraz śluz. Ostatnim kryterium są objawy czuciowe to znaczy uczucie parcia na stolec, niepełnego wypróżnienia się, wzdęcia i pełności w jamie brzusznej, czasem wyczuwalne oraz słyszalne ruchy robaczkowe jelit, kruczenie, przelewanie się w brzuchu. Należy pamiętać, że o IBS możemy mówić kiedy objawy trwają około trzy miesiące.
Czas trwania dolegliwości jest w tym przypadku bardzo istotny. W celu upewnienia się czy powyżej opisane objawy w naszym przypadku dotyczą ibs należy zgłosić się do lekarza w celu wykonania dokładnych badań i zdiagnozowania choroby.
Jeżeli chcemy wyleczyć IBS należy zastanowić się czy go leczyć oraz kiedy. Jest to zależne od poziomu i dokuczliwości objawów jakie mamy. Jeżeli dolegliwości są niewielkie wystarczające jest właściwe rozpoznanie i wykluczenie nowotworu jelita. Większość pacjentów uspokaja się gdy rak ostaje wykluczony. Ukazuje to zależność IBS od naszego stanu psychicznego .Istnieją również metody leczenia niefarmakologicznego. Polega ono na stosowaniu błonnika w pożywieniu czyli diecie bogatoresztkowej. Dieta z błonnikiem leczy ibs, ale również zapobiega nowotworom jelita grubego. Ważny jest również spokój szczególnie przy jedzeniu oraz unikanie mówienia. Mówienie przy jedzeniu nie jest zdrowe i może doprowadzić do IBS, ponieważ sprzyja połykaniu powietrza.
Jeżeli postępowanie , o którym napisałam powyżej nie daje rezultatów można wtedy myśleć o farmakoterapii. Na rynku są dostępne środki sprzyjające uregulowaniu funkcji jelita, leki rozkurczowe czy przeciwbiegunkowe oraz leki pochłaniające gazy w jelitach.
Inną opcją jest stosowanie specjalnej diety w IBS. I tu poglądy dietetyków oraz lekarzy i naukowców są także podzielone. Dieta bogata w błonnik jest jak najbardziej polecana, ale co zrobić z osobami, które błonnika nie tolerują, bo i takie cierpią na IBS? W zasadzie nie ma jednej, opracowanej diety dla osób chorych na zespół jelita drażliwego. No to jak się odżywiać w przypadku tej choroby? Przede wszystkim należy wyeliminować z jadłospisu potrawy, które drażnią przewód pokarmowy i trzeba to zrobić na sposób prób i błędów. Eliminujemy poszczególne potrawy lub składniki potraw, które najczęściej spożywamy na minimum tydzień. Jeśli objawy zespołu jelita drażliwego się uspokoją, to należy dietę kontynuować, jeśli poprawy nie będzie, wracamy do spożywania tych pokarmów i dalej szukamy. Jest to działanie trochę jakby po omacku, ale sposobu tak naprawdę nie ma.
Warto zastosować australijską dietę FODMAP. Dieta FODMAP jest wynalazkiem australijskich naukowców z Monash University (Monash University, Medicine, Nursing and Health Sciences). Produkty z tej diety powinny mieć jak najmniejszą zawartość fermentujących oligo-, di- i monosacharydów oraz polioli. Czyli generalnie jest to dieta uboga w węglowodany fermentujące, które są słabo wchłaniane przez układ pokarmowy, za to wywołują bardzo dużo szkód w jelitach. Produktami, które zawierają składniki FODMAP są: cebula, szparagi, karczochy, brokuły, kalafior, patisony, brukselka, soczewica, groszek zielony, pory, buraki ćwikłowe, kapusta, grzyby, koper włoski, czosnek , jabłko, gruszka, mango, gruszka chińska, arbuz, nektarynka, brzoskwinie, morele, śliwki, owoce suszone, owoce z puszki, twaróg, delikatne sery (mascarpone, ricotta), mleko skondensowane, jogurty, maślanka, mleko (krowie, owcze, kozie), kwaśna śmietana, bita śmietana, mleko sojowe, nasiona roślin strączkowych: soczewica, ciecierzyca, fasola, soja, żyto, produkty pszenne, pieczywo pszenne, płatki śniadaniowe pszenne z suszonymi owocami, makaron pszenny, orzechy nerkowca, pistacje, syrop z agawy, miód, syrop glukozowo-fruktozowy, słodziki. Warto wypróbować wszelkie chwyty i możliwości, by się leczyć z zespołu jelita drażliwego, choć wiadomo, że ta choroba najprawdopodobniej pozostanie z nami do końca życia.
Jest to kłopotliwe dla pacjenta schorzenie jelit. Nie powinno się go bagatelizować ani też stosować samoleczenia. Ibs wymaga koniecznie wykluczenia organicznego schorzenia jelita grubego nowotworu. Jeżeli po badaniach wykluczono u ciebie raka mam pozytywną wiadomość dla pacjentów z IBS. Badania wskazują , że chorzy mają mniejsze prawdopodobieństwo zachorowania na raka jelita bo ich perystaltyka jelit jest szybsza niż u innych zdrowych ludzi a niestrawione resztki białkowe i tłuszczowe są substancjami rakotwórczymi jeżeli zalegają w jelicie. Inna przyczyna to fakt , że chorzy na ibs częściej robią sobie badania jelita grubego więc szybciej można u nich wykryć nowotwór jelita gdy się pojawi.Chory cierpiący na ibs powinien mieć świadomość, że ta dolegliwość nie jest grożna dla życia jednak powinien mieć kontakt z lekarzem a jego objawy nie mogą zostać lekceważone.